Γράφει η Ευφροσύνη Κίτσιου, Ιστορικός – Φιλόλογος
Η βία δεν σε αφήνει τον ίδιο άνθρωπο ποτέ όταν σε συναντήσει, όταν σε κάνει θύμα της. Μετά από αυτό είσαι ένας άλλος άνθρωπος, μια βαθιά πληγή, πολύ μεγαλύτερη από κάθε μελανιά, από κάθε χτύπημα, από κάθε βρισιά.
Είσαι μια βαθιά πληγή, που εύχεσαι να βρεις εκείνες τις σταθερές μέσα σου και να τη διαχειριστείς. Γιατί δεν επουλώνεται, γιατί δεν την ξεχνάς, γιατί μαζί της σου παίρνει κομμάτια του εαυτού σου, σε αποδομεί, σε κατακερματίζει. Μαθαίνεις να ζεις μαζί της, την κάνεις οδοδείκτη για το τι επιλέγεις στη ζωή σου.
Δεν μιλάει, όμως, κανείς για το πόσο ύπουλα εισβάλει στη ζωή σου. Δεν ξεκινάει ξαφνικά. Είναι η πρώτη βρισιά που προσπέρασες, είναι το πρώτο σπρώξιμο πάνω σε έναν καβγά που συγχώρεσες. Είναι που κλιμακώνεται, μέχρι να σου γίνει μια παράλογη κανονικότητα, η οποία θέλει να συμβιβαστείς με τους όρους του παιχνιδιού της.
Δεν μιλάει κανείς για το πώς σου κλέβει τη χαρά, το γέλιο, τον ύπνο, τις καλές αναμνήσεις, την αγάπη, την αξιοπρέπεια, τον εαυτό σου, την ψυχή σου, πώς σε καταπίνει και σε οδηγεί στην άβυσσο να στριφογυρνάς σαν ζωντανός – νεκρός.
Δεν μιλάει κανείς για τα στάδια που περνάς. Τις ενοχές, τον φόβο, πώς να πείσεις το μυαλό σου ότι ο άνθρωπος που εμπιστευόσουν, δεν είναι αυτός ο άνθρωπος που πίστευες; Την ντροπή που σε γεμίζει και το αδιέξοδο που σε οδηγεί. Συναισθήματα που δεν θα έπρεπε φυσικά να ανήκουν σε εσένα, αλλά σε έναν άνθρωπο που αντέχει να γονατίζει έναν άλλο άνθρωπο.
«Γιατί με χτυπάς;» είπες γονατισμένη, σπαράζοντας και τρέμοντας, αλλά συνέχισε να ξεσπάει πάνω σου τα πιο απάνθρωπα ένστικτά του. «Θα σε διαλύσω» σου είπε και προσπαθείς ακόμα να θυμηθείς πώς τη γλίτωσες εκείνη τη φορά.
Σου κούνησα πολλές φορές και γω το δάχτυλο, σου είπα πως τα ανέχεσαι, μην γίνεσαι θύμα, φύγε και απευθύνθηκα πολλές φορές σε εσένα χωρίς πότε να μπω στη θέση σου. Σου είπα τι να κάνεις, χωρίς να σε καταλάβω, χωρίς να σου δώσω αυτό το χέρι να σε τραβήξει πάνω ξανά.
Αυτή τη φορά δεν θα σου κουνήσω το δάχτυλο με υποδείξεις και βαρύγδουπες συμβουλές για το τι θα έκανα εγώ έξω από τον χορό του θανάτου. Θα ‘ρθω και θα σου πιάσω το χέρι σφιχτά και θα καταλάβεις, γιατί ξέρεις πως είναι να μην στο πιάνουν με αγάπη και θα σου πω πως δεν είσαι η μόνη, δεν είσαι μόνη.
Θα ΄ρθω με την ευχή ότι αυτό το δικό μου μικρό βήμα θα σε κάνει να κάνεις εσύ το μεγάλο βήμα να πάρεις ξανά τη ζωή σου πίσω.
Υ.Γ.: 24ώρη Τηλεφωνική Γραμμή SOS: 15900 για όποια γυναίκα χρειάζεται
πληροφόρηση για στέγαση σε ασφαλές μέρος, ψυχολογική υποστήριξη και
νομικές συμβουλές. Η Γραμμή SOS 15900 αποτελεί µια υπηρεσία εθνικής
εμβέλειας που δίνει τη δυνατότητα στις γυναίκες θύματα βίας ή σε τρίτα πρόσωπα να
επικοινωνήσουν άμεσα µε ένα φορέα αντιμετώπισης της έµφυλης βίας.
