Οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να είναι ο αδύναμος κρίκος. Κανένα πλαίσιο κανόνων, όσο αυστηρό κι αν γίνει, δεν μπορεί να καταργήσει τις ανθρώπινες αδυναμίες και τις συνακόλουθες βέβαια προσωπικές ευθύνες
Με αφορμή το ομώνυμο σκάνδαλο που δικαιολογημένα συγκλονίζει την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, έντονη κριτική διατυπώνεται κατά της ΕΕ με επίκεντρο την έλλειψη ασφαλιστικών δικλείδων που θα απέτρεπαν απόπειρες αθέμιτου επηρεασμού των αποφάσεων στα θεσμικά της όργανα. Η κριτική αυτή είναι σε μεγάλο βαθμό βάσιμη και το σχετικό πλαίσιο κανόνων μπορεί και πρέπει να ενισχυθεί.Το ότι είναι βάσιμη δεν σημαίνει βέβαια και ότι είναι πάντοτε καλόπιστη, προσβλέποντας ειλικρινά σε μια καλύτερη και πιο αδιάφθορη ΕΕ. Εύκολα διαπιστώνει κανείς πως η εντονότερη κριτική προέρχεται από εκπροσώπους των άκρων του πολιτικού φάσματος και του λαϊκισμού, που επιτίθενται στην ΕΕ επικαλούμενοι την ανεπάρκεια των σχετικών κανόνων, ενώ οι ίδιοι ελάχιστα συμμερίζονται τις αξίες της δημοκρατικής Ευρώπης, υποστηρίζοντας μάλιστα πολλοί εξ αυτών καθεστώτα όπου τέτοιοι κανόνες είναι παντελώς ανύπαρκτοι.
